ارائه های علمی انگلیسی و فارسی: بررسی چگونگی تفکیک مطالب مهم از کم‌اهمیت در پیکره های سخن و بیس

هدف از انجام این پژوهشِ پیکره­محور، بررسی چگونگی جداسازی مطلب ­های بااهمیت از کم­اهمیت در ارائه­ های علمی انگلیسی و فارسی است. مقاله حاضر کوشیده­است تا نشانگرهای مطالبِ­ بااهمیت را از نظر نقشی که در ارائه دارند، دسته­بندی نماید. به این منظور، از روش تحقیق ترکیبی بهره گرفته شده­است. به منظور یافتن نشانگرهای مطلب­های بااهمیت، 160 ارائه در پیکره بیس و 60 ارائه در پیکره فارسی سخن، موردبررسی قرار گرفت. سپس این نشانگرها از لحاظ نقشی که در ارائه داشتند، گروه­بندی شدند. یافته­ های پژوهش نشان داد در سخنرانی­های علمی، مجزا کردن مطلب­ های بااهمیت از کم­اهمیت- بدون درنظر گرفتن گونه زبانی انگلیسی یا فارسی، با تکیه بر پنج نقش کلامیِ «سازمان‌دهی کلام»، «تعامل با مخاطب»، «پوشش موضوع»، «وضعیت مطلب»، و «ارتباط با امتحان» انجام می­گیرد. علاوه بر این، جداسازی مطلب­های بااهمیت از کم‌اهمیت صرفاً با تکیه بر یک نقش کلامی صورت نمی­گیرد. افزون بر این، نشانگرهای نمایانندة موضوع، اهمیت مطلب را فقط به صورت ضمنی نشان می­دهند. همچنین، تعامل با مخاطب بیشترین فراوانی را در بین نشانگرهای اهمیت مطلب­ها در ارائه­ های انگلیسی و فارسی به خود اختصاص داده­است. به طور کلی، یافته­ های این مقاله نشان داد، برای مجزا کردن مطلب­ های بااهمیت از کم­اهمیت در ارا ئه­ های انگلیسی و فارسی باید کلام را به سوی مخاطب سوق داد. به ‌بیان روشن­تر، ارائه­ دهنده ­ها بیشتر تمایل دارند برای تأکید بر مطلب­ های بااهمیت با مخاطب تعامل ایجاد کنند.